ΑΝΑΠΗΡΩΝ ΠΟΛΕΜΟΥ

Είπες να κλείσουμε το φως.
Όμως αν τύχει και κοπεί το ρεύμα
και δεν πάρουμε είδηση
και μείνω ή μείνεις μέσα στο δωμάτιο
μόνος αγωγός του ηλεκτρισμού;
Άσε αναμμένο σε παρακαλώ
αυτό το σίγουρο σκοτάδι.

Σβήσε το φως.
Δε θα σου πω
δε θα μου μάθεις
πώς θα σκυλέψουμε
ελευθερία ή θάνατο.

Γρίλιες λοξές
κάγκελα της κοιλιάς σου.
Αργά διαλύονται
σα θαύμα με το βράδυ.
Έτσι γλυκά
αλλάζω φυλακή.

Εσύ με το κορμί μου
στο σκοτεινό εργαστήρι μας
της αγγειοπλαστικής.
Εγώ μ\' ένα κερί
έξω απ\' την πόρτα
αναποφάσιστος. [...]